طرح توجیهی پرورش بره 150 راس

پرورش بره یکی از حرفه هایی است که به منظور تامین مصرف داخل کشور و همچنین صادرات انجام می گردد. این شغل را می توان به عنوان یکی از کسب و کارهای پرسود برای فعالان این حوزه محسوب کرد. لازم به ذکر است که فعالیت اصولی و حرفه ای در این زمینه می تواند برداشت سود دامداران و فعالان این حوزه را چندین برابر کند.

پرورش گوسفند یکی از قدیمی ترین حرفه ها و سنت ها در اکثر نقاط جهان می باشد. پرورش گوسفند عمدتاً برای تولید گوشت و پشم آن انجام می شود. با این حال، شیر گوسفند تقاضای آنچنان زیادی ندارد. پرورش گوسفند نسبت به پرورش بز یک تجارت سودآور است زیرا گوسفند می تواند در مدت زمان کوتاهی به وزن خوبی برسد. گوسفند را می توان در مقیاس کوچک یا در مقیاس بزرگ برای اهداف تجاری پرورش داد. از آنجایی که گوشت گوسفند به ویژه در ایران تقاضای بسیار خوبی دارد، بسیاری از مردم علاقه مند به راه اندازی این کسب و کار سودآور هستند. برای تبدیل شدن به یک پرورش دهنده موفق در این حوزه، باید زمانی را برای اختصاص دادن به مزرعه داشته باشید. جدای از این موضوع، سختکوشی نیز یکی از جنبه های ضروری است. نژادهای گوسفند بومی، گوسفندان دورگه و گوسفندان غیربومی بسیاری برای پرورش در دسترس هستند. با این حال، باید مطمئن شوید که این گوسفندها برای شرایط آب و هوایی محلی شما مناسب هستند، یا خیر. در این طرح توجیهی، به توضیحات و محاسبات سرمایه گذاری مربوط به پرورش بره پرداخته شده است.

در ادامه، جدول مربوط به خلاصه طرح و شاخص های تحلیلی آن قرار داده شده است:

اگر بره های تازه متولد شده زندگی خود را به خوبی آغاز کنند و به همان شیوه ادامه دهند، وزن لاشه، وزن گوشت و عملکرد میش همگی افزایش می یابند. تصمیم برای بهبود رشد بره تأثیر مطلوبی بر بسیاری از جنبه های سودآوری مزرعه می گذارد. دستیابی به رشد بالای بره مستلزم نگاهی همه جانبه به مدیریت و همچنین برنامه ریزی برای دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده می باشد. یک رویکرد منظم لازم است، این امر خودبخودی اتفاق نمی افتد.

عوامل بسیاری در تعامل با همدیگر هستند تا بر سرعت رشد بره تأثیر بگذارند، از جمله می توان وضعیت بدن میش، توانایی شیردهی، کیفیت و کمیت مرتع، شرایط آب و هوایی و توانایی ژنتیکی بره برای رشد را نام برد. اگر یکی از این عوامل ضعیف یا فاقد باشد، دستیابی به اهداف نرخ رشد، بعید است.

درک اهمیت کیفیت و کمیت مرتع، کلید افزایش نرخ رشد بره است. بیشتر توانایی یک بره برای رشد سریع توسط سطح انرژی خوراک آن تعیین می شود. بره ها در مراتع بی کیفیت، صرف نظر از میزان عرضه مراتع، عملکرد خوبی نخواهند داشت. دلیل این است که حداکثر مقدار علوفه قابل مصرف در مدت زمان معین را دارند (مصرف داوطلبانه) و در نتیجه این امر میزان انرژی جذب شده را محدود می کند. حاصلخیزی خاک بر رشد مراتع و ترکیب گونه ها تأثیر می گذارد. آزمایش مواد مغذی خاک بهترین راه برای تعیین حاصلخیزی خاک است. برای افزایش حاصلخیزی خاک استفاده از کود لازم است.

لازم به ذکر است که هیچ دستور العمل مشخصی برای بهترین سیستم پرورش وجود ندارد. دانش، نگرش و مهارت های دامدار، اهداف تولید و سود، و همچنین جنبه های منحصر به فرد دامداری، همه در هنگام توسعه بهترین سیستم برای یک دامداری خصوصی، مهم هستند. تحقق پتانسیل بره زایی نیاز به در نظر گرفتن بسیاری از رویدادها و فعالیت ها در طول سال زراعی از شیر گرفتن بره تا بره زایی بعدی دارد.

جنبه هایی مانند ژنتیک، تغذیه، نرخ رشد، وضعیت بدن و شیوه های پرورش، می توانند تاثیر زیادی بر کیفیت بره بگذارند.

دامداران در این حوزه، دائماً در تلاش برای بهبود کیفیت و ارزش گوسفند در گله خود هستند تا محصول قابل قبولی برای خریداران خود تولید کنند. این خریداران می توانند بسته بندی بره یا مصرف کنندگان گوشت بره از عموم مردم باشند. مقبولیت محصول نهایی می تواند تأثیرات عمده ای بر سودآوری بهره برداری از گوسفند داشته باشد. در اینجا چند نکته وجود دارد که می توانند کیفیت و ارزش بره های تولید شده توسط یک گله را بهبود بخشند.

ابتدا بیایید با درک اینکه کیفیت چیست شروع کنیم. کیفیت غذا، ادراک و برداشتی از سوی مصرف کننده است که بر اساس برخی ویژگی های کلیدی مانند تردی، آبدار بودن، طعم و مقبولیت کلی محصول مشخص می شود. اساسا، می خواهیم همه مصرف کنندگان گوشت بره تجربه خوبی از خوردن داشته باشند، که این امر می تواند ارزش افزایی بیشتری داشته باشد. با در نظر گرفتن عوامل اصلی موثر بر کیفیت و ارزش بره، می توانیم به حصول اطمینان از این تجربه غذایی خوب برای مصرف کنندگان کمک کنیم.

چندین نکته وجود دارد که تولیدکنندگان می توانند آنها را مدیریت کنند تا کیفیت بره افزایش یابد. جنبه هایی مانند ژنتیک، تغذیه، نرخ رشد، وضعیت بدن و شیوه های پرورش می توانند تاثیر زیادی بر کیفیت بره بگذارند.

• ژنتیک

تأثیرات ژنتیکی با انتخاب دام پرورشی با ماهیچه مناسب شروع می شوند. مطمئناً مصرف کنندگان هنگام انتخاب بره، چشم های کمر (بزرگترین راسته گوشت) بزرگتر را ترجیح می دهند. با اینکه، تولیدکنندگان ممکن است بخواهند از ژنتیکی که حامل ژن Callipyge است، اجتناب کنند، اما یک جهش ژنتیکی می تواند مسئول افزایش اندازه و ظاهر ماهیچه در گوسفند باشد. اگرچه این ظاهر ممکن است برای برخی افراد جذاب به نظر برسد، اما جهش Callipyge نیز می تواند تا حد زیادی نرمی گوشت تولید شده از لاشه Callipyge را کاهش دهد. به عبارت دیگر، ژنتیک Callipyge بره هایی با چشم های کمر بزرگ تر تولید می کند، اما این بره های گوشتی از جنبه ترد بودن برای مصرف کنندگان بسیار غیرقابل قبول هستند.

• تغذیه

تغذیه می تواند تاثیر بسزایی بر پروفایل طعم بره بگذارد. بره هایی که با رژیم علوفه زیاد تغذیه می شوند، در مقایسه با بره های تغذیه شده با جیره غلات کامل، طعم قوی تری تولید می کنند. این طعم ممکن است گاهی اوقات، برای برخی از افرادی که به بره های تغذیه شده با علوفه، عادت ندارند، «فاسد و بدبو» بنظر برسد. در مقابل، گوشت بره هایی که با دوره های طولانی رژیم های غذایی با غلات بالا تولید می شوند، می توانند طعم و چربی های نرمی را ایجاد کنند که منجر به ترشیدگی بالاتر و کاهش ماندگاری می شود. تصمیم مربوط به تغذیه بره ها با غلات یا علف باید بر اساس ترجیحات مشتری گرفته شود. تلاش کنید تا ترجیحات و اولویت های مشتری را درک کنید.

• نرخ رشد

جیره غذایی مطمئناً می تواند بر سرعت رشد بره تأثیر بگذارد، اما ترد بودن بین نرخ رشد سریع و آهسته، مشابه باقی می ماند. صرف نظر از سرعت رشد (سریع یا آهسته)، بسیار مهم است که بره ها از زمان از شیر گرفته شدن تا زمان برداشت، نرخ رشد ثابتی داشته باشند. این امر به ویژه در طول دو هفته آخر اتمام درست قبل از کشتار بسیار مهم است.

جیره های غذایی همچنین بر مدت زمان سپری شده برای ایجاد چربی عضلانی، که به رگه دار شدن گوشت نیز معروف است، تأثیر می گذارد. با این حال، اگر بره ها با وزن نقطه پایانی خاصی (نقطه برداشت) تغذیه شوند، تفاوت کیفیت گوشت می تواند حداقل باشد. در این نقطه پایانی، نرخ تجزیه کلاژن در بره هایی با نرخ رشد بالا، بیشتر خواهد بود. از نظر کیفیت بره، این بدان معناست که بافت های کلاژن در بره هایی که برای افزایش وزن سریعتر تغذیه می شوند، سریعتر تجزیه می شوند و در نتیجه گوشت تردتری ایجاد می شود.

• شرایط بدن

بره ها باید زمانی به بازار عرضه شوند که به وضعیت بدنی یا پایان مطلوبی رسیده باشند. بره هایی که با درجه عملکرد یا بازده 2 یا 3 تغذیه می شوند اغلب برای بسته بندی کنندگان و مصرف کنندگان، ایده آل ترین هستند. یک بره با درجه عملکرد 2 دارای 0.16 تا 0.25 اینچ چربی پشتی در دنده 12 ام است، در حالی که بره با درجه عملکرد 3 دارای 0.26 تا 0.35 اینچ چربی پشتی خواهد بود. این یک نکته مهم در هنگام تولید بره است، زیرا حیوانات با مقدار مناسبی از سطح نهایی باید یک لاشه با کیفیت بالا تولید کنند که دارای چربی کافی برای تولید گوشت با کیفیت حسی مطلوب باشد. این ویژگی ها قطعاً تجربه غذایی خوبی برای مصرف کننده فراهم خواهند کرد. پوشش چربی کافی همچنین عایق کافی روی لاشه فراهم می کند تا از سرد شکنی جلوگیری کند. سرد شکنی، نقصی کیفی ناشی از سرد شدن بیش از حد لاشه های کوچک یا لاغر می باشد. هر گاه لاشه ای برای سرد شدن در یک یخچال آویزان شود، اگر سرعت سرمایش خیلی سریع باشد، بافت های عضلانی شکسته می شوند. « سرد شکنی» می تواند منجر به سفت شدن بسیار زیاد گوشت شود زیرا اثر «شکسته شدن» باعث می شود تا ساختار ماهیچه در حالت انقباض ثابت بماند. با این حال، هر زمان که لاشه به اندازه کافی پرداخت شود، می توان میزان و شدت سردشکنی را کاهش داد زیرا کندتر سرد می شود. لاشه بره بسیار کوچک و یا بدون چربی ممکن است نیاز به فرآیند سرد کردن دو مرحله ای داشته باشد تا از سرد شکنی بیش از حد جلوگیری شود.

مقادیر مناسبی از پرداخت بر ارزش بره ها برای بسته بندی کنندگان تأثیر می گذارد. لاشه های بره ای که دارای پوشش چربی بیش از حد هستند، ارزش کمتری خواهند داشت، زیرا برای بسته بندی کننده، پاک کردن چربی اضافی، زمان زیادی صرف می کند. گوشت بره با مقادیر مناسب چربی نیز برای اکثر مصرف کنندگان قابل قبول تر خواهد بود. در مقابل، بره های آماده می توانند به دلیل خشک شدن بیش از حد گوشت در حین آویزان شدن در خنک کننده، دچار مشکلاتی از نظر کیفی شوند.

• شیوه های دامداری

شیوه های دامداری نیز می توانند به دلیل عوامل استرس زای مختلف در مزرعه، استرس ناشی از حمل و نقل و محیط قبل از کشتار، بر کیفیت گوشت تاثیر بگذارند. همیشه سعی کنید استرس را هنگام حمل بره با کاهش سر و صدا و جابجا کردن حیوانات به آرامی، به حداقل برسانید. بره های گروه های مختلف را در یک آغل یا انباری مخلوط نکنید، رمپ های بارگیری و تریلرها را از نظر نقاطی که می تواند باعث کبودی شود بررسی کنید و از بارگذاری بیش از حد تریلر خودداری کنید. همچنین مطمئن شوید که حیوانات را به آرامی حرکت دهید و از فعالیت جسمی شدید اجتناب کنید. تعقیب بره ها در اطراف آغل می تواند برای گوسفندان در هر سنی بسیار استرس زا باشد.

هرگاه حیوانی قبل از کشتار تحت استرس یا فعالیت شدید باشد، گلیکوژن بافت های عضلانی کاهش می یابد. حیوانات، گلیکوژن، که شکلی از قند یا انرژی است را در بافت های عضلانی ذخیره می کنند. گلیکوژن بر سطح pH بافت ماهیچه ای پس از کشتار تأثیر می گذارد که در نتیجه می تواند بر کیفیت گوشت تأثیر بگذارد. هنگامی که یک حیوان برداشت می شود، گلیکوژن ذخیره شده به اسید لاکتیک تبدیل می شود که pH گوشت را از حدود 7.2 به 5.5 کاهش می دهد.

گوشت بدست آمده از حیوانات دچار استرس با سطح گلیکوژن کم، دارای pH بالای 6.0 است که تأثیر منفی بر کیفیت گوشت دارد. رنگ گوشت پس از برش دادن به شکل ریز یا کباب تیره باقی می ماند، طعم تندتری ایجاد می کند و ماندگاری آن کاهش می یابد.

روش های پرورش قبل از کشتار می تواند به مدیریت ذخایر گلیکوژن در بافت عضلانی کمک کند. بره هایی که قبل از کشتار به درستی از شیر گرفته نشده اند باید بلافاصله پس از ورود به تاسیسات، فرآوری شوند تا استرس به حداقل برسد. بره های از شیر گرفته شده که به مسافت طولانی کشیده شده اند باید قبل از کشتار دوره استراحت کافی داشته باشند. همه بره ها باید به آب دسترسی داشته باشند تا از کم آبی که عامل کاهش کیفیت گوشت مانند تیره شدن است، جلوگیری شود. کم آبی همچنین منجر به کاهش وزن لاشه و درصد گوشت پس از پاک کردن، می شود.

بره ها باید به مدت 12 ساعت قبل از کشتار از خوراک گرفته شوند. این کار امکان تخلیه دستگاه گوارش را فراهم می کند، و در نتیجه احتمال آلودگی مدفوع روی لاشه کاهش می یابد. برای بره هایی که ممکن است قبل از حمل و نقل پشم شویی شده باشند، تغذیه یونجه اضافی ممکن است پشم شویی را متوقف کند. با این حال، از تغذیه یونجه در سطوح به اندازه کافی یا برای مدت طولانی که ممکن است منجر به کاهش وزن بره ها در دو هفته قبل از کشتار شود، خودداری کنید.

به طور کلی، افزایش کیفیت و ارزش بره ها با توجه دقیق به تغذیه، انتخاب حیوانات با ماهیچه های کافی، تغذیه آنها با شرایط بدنی مناسب، تمیز نگه داشتن بره ها و اطمینان حاصل کردن از اینکه وزن بره ها در طول مرحله پرداخت و به ویژه در دو هفته آخر قبل از برداشت افزایش می یابد، شروع می شود. به حداقل رساندن استرس به بره ها نیز تأثیر مثبتی بر کیفیت گوشت خواهد داشت. توجه دقیق به این چند جنبه ساده تولید می تواند منجر به کیفیت بالاتر گوشت و رضایت بیشتر مصرف کنندگان شود.