طرح توجیهی پرورش شتر با ظرفیت 50 نفر

شتر یک گونه دامی چندمنظوره است که به دلیل مزایای حاصل شده توسط محصولات شتر (گوشت، شیر، پشم)، از اهمیت اقتصادی بالایی برخوردار می باشد.

مزایای پرورش شتر

• گوشت شتر سرشار از مواد مغذی است و در بین سرآشپزهای سراسر جهان مشهور شده است. در مقایسه با گوشت های دیگر، چربی و پروتئین کمتری نیز دارد.
• گوشت همچنین حاوی ویتامین های زیادی است، بنابراین یک غذای مولتی ویتامین می باشد که چربی و کلسترول اندکی دارد و اسیدهای آمینه ضروری مورد نیاز بدن را تامین می کند.
• شیر آن از منابع عالی تشکیل شده است که شامل پروتئین های منحصر به فرد، به علاوه مواد مغذی است که گزینه خوبی به عنوان شیر، محصولات غذایی و اجزای مراقبت از پوست می باشد.
• هنگامی که به شتر به عنوان یک حیوان باری نگاه می شود، عملکرد بهتری نسبت به قاطر و اسب دارد. به غذا و آب کمتری نیاز دارند و می تواند مقدار زیادی بار را در مسافت های طولانی تر حمل کند.
• ادرار آنها به عنوان آنتی بیوتیکی عمل می کند که تعدادی از فاکتورهای شفابخش را دارد. دلیل آن وجود باکتری خوب، نمک و اوره در ادرار آنها است. از آنجایی که شترها سیستم ایمنی خوبی دارند، آماده مبارزه با ویروس ها، قارچ ها و باکتری ها هستند.
• شترها با خزهای بزرگ و چهره های منحصربه فردشان، حیوانات زیبای جذابی هستند.

در ادامه، جدول مربوط به خلاصه طرح و شاخص های تحلیلی آن قرار داده شده است:

شتر (به انگلیسی، camel) یک جانور سمور پا از جنس Camelus است که رسوبات چربی مشخصی به نام «کوهان» در پشت خود دارد. شترها از دیرباز اهلی شده اند و به عنوان دام، غذا (شیر و گوشت) و منسوجات (الیاف و نمد از مو) استفاده می شوند. شترها حیوانات کاری هستند که مخصوصاً برای زیستگاه بیابانی مناسب می باشند و وسیله ای حیاتی برای حمل و نقل مسافران و بار محسوب می شوند. سه گونه از شتر باقی مانده است. شتر یک کوهانه 94 درصد از جمعیت شتر جهان را تشکیل می دهد و شتر دو کوهانه 6 درصد از جمعیت شتر جهان را تشکیل می دهد. شتر باختری وحشی یک گونه جداگانه است و اکنون به شدت در معرض خطر انقراض می باشد.

کلمه شتر به طور غیررسمی در معنای وسیع تری نیز به کار می رود، که در آن اصطلاح صحیح تر «کاملید» است که شامل تمام هفت گونه خانواده Camelidae می شود: شترهای واقعی (سه گونه گفته شده در بالا)، همراه با شترهای «دنیای جدید» : لاما، آلپاکا، گواناکو و ویکونا که به قبیله جداگانه لامینی تعلق دارند. کاملیدهای اصیل آمریکای شمالی در دوران ائوسن به وجود آمدند، که با نیاکان شترهای مدرن، پاراکاملوس، در اواخر میوسن، حدود 6 میلیون سال پیش، از طریق پل خشکی برینگ به آسیا مهاجرت کردند.

میانگین طول عمر یک شتر 40 تا 50 سال است. یک شتر درومدی (تندرو) بالغ کاملاً رشد یافته 1.85 متر (6 فوت 1 اینچ) در شانه و 2.15 متر (7 فوت 1 اینچ) در کوهان ارتفاع دارد. شترهای باختری می توانند یک فوت بلندتر باشند. شترها می توانند تا 65 کیلومتر در ساعت (40 مایل در ساعت) در فواصل زمانی کوتاه بدوند و تا سرعت 40 کیلومتر در ساعت (25 مایل در ساعت) را حفظ کنند. وزن شترهای باختری 300 تا 1000 کیلوگرم (660 تا 2200 پوند) و درامدارها 300 تا 600 کیلوگرم (660 تا 1320 پوند) است. گشاد شدن انگشتان روی سم شتر چسبندگی تکمیلی را برای رسوبات مختلف خاک فراهم می کند.

شتر نر در گلویش اندامی به نام دولا دارد، کیسه ای بزرگ و بادی که در هنگام فحل شدن از دهانش بیرون می آورد تا سلطه خود را نشان دهد و ماده ها را جذب کند. دولا شبیه به زبانی بلند، متورم و صورتی است که از کنار دهانش آویزان شده است.

دو نوع اصلی شترها در جهان عبارتند از: یکی، شترهای کوهان دار که به طور کلی درومداری (یک کوهانه) (Camelus dromedarius) نامیده می شود و در صحراهای عربستان، ایران، افغانستان، آسیای مرکزی و جنوبی یافت می شود و دیگری شتر دو کوهانه باختری (Camelus bactrianus) است که در آسیای مرکزی، روسیه و چین یافت می شود. در پاکستان، نوع شتر درومداری با جمعیتی در حدود 1.00 میلیون نفر یافت می شود، در حالی که گفته می شود تعداد باختری ها تقریباً 1000 نفر است که در مناطق بسیار شمالی کشور موجود هستند یا تعداد کمی در باغ وحش ها نگهداری می شوند.

شترها یکی از باهوش ترین حیوانات محسوب می شوند و زمانی که هیچ نشانه ای از جاده وجود نداشته باشد می توانند راه خود را در بیابان پیدا کنند. شتر، جانور بی نظیری است که در حالت نشسته برروی آن بار گذاشته می شود و با تکان گردن بلندش، بلند می شود. شترها نیازی به ساق زدن ندارند. بالشتک های صاف پاها شاخدار و بالشتک دار هستند و به شتر کمک می کنند تا بدون هیچ صدایی بر روی ماسه راه برود در حالی که پای حیوانات دیگر در شن فرو می رود. به دلیل همین ویژگی، شتر را «کشتی صحرا» نامیده اند. شتر به عنوان حیوان سواری بهتر از اسب است. آنها ساکت تر و آرام تر از اسب هستند. شتر می تواند وزن بیشتری نسبت به اسب تحمل کند. همچنین، یک زین شتر با طراحی خوب، فضای بیشتری برای حمل هر وسیله اضافی دارد. پاهای عضلانی بلند به شتر اجازه می دهد تا مسافت های زیادی را طی کند. آنها با 200 تا 300 کیلوگرم بار در روز تا 40 کیلومتر راه می روند. شتر سواری آرام و بی سر و صدا است. توانایی شتر برای نوسان دادن دمای بدنش در پاسخ به شرایط خاص استرس های محیطی باعث صرفه جویی قابل توجهی در انرژی و آب می شود. کوهان به خوبی توسعه یافته پر از چربی است که در زمان گرسنگی به عنوان ذخیره آب و غذا عمل می کند. چربی کوهان در هنگام گرسنگی به تدریج حل می شود و هنگامی که شتر آب و غذای کافی دریافت کرد دوباره جمع می شود. شتر وقتی خسته و گرسنه است می تواند هر چیزی بخورد. در شرایط بسیار گرم، شتر می تواند فقط هر 8 تا 10 روز یکبار آب بنوشد و تا 30 درصد وزن بدن زنده خود را بخاطر کم آبی از دست بدهد. سایر حیوانات با کاهش 10 درصدی بدن زنده از طریق کم آبی می میرند. آنها می توانند 3 روز در تابستان و 7 روز در زمستان بدون آب زندگی کنند. با این حال، نمونه هایی وجود دارد که این حیوان بین 20 تا 40 روز بدون آب زنده مانده است. بعد از 40 روز شتر به دلیل کم آبی زیاد کور می شود. بالشتک سینه به حیوان کمک می کند تا در حالی که روی زمین نشسته است استراحت کند. بقیه بدن در برابر تکان شدید بر روی زمین، محافظت می شود. بالشتک های دیگری در زانو و نیمه مفصل و جلوی مفصل ران وجود دارد. اینها از ضربه اندام ها به زمین جلوگیری می کنند. شتر کمتر می خوابد و قدرت یادآوری زیادی دارد. رفتار خشن، ضرب و شتم یا حتی بدرفتاری های صاحب شتر را در ذهن نگه می دارد و در زمان مناسب انتقام می گیرد. شترها بدون شاخ و فاقد کیسه صفرا هستند. گوش های آنها کوچک است اما قدرت شنوایی بالایی دارند. شتر می تواند صدای صاحب خود را از راه دور بشنود و بفهمد. شتر چشمانی برجسته با دید وسیع دارد و توسط یک پلک فوقانی آویزان با مژه های بلند محافظت می شوند به نحوی که از کره چشم در برابر اشعه های قدرتمند خورشید محافظت می کند. لب بالایی دهان دارای بریدگی در وسط است. لبه های لب بالایی نه تنها به گرفتن شاخه ها (شاخه های نازک درختان و بوته ها) کمک می کند، بلکه سوراخ های بینی را قادر می سازد تا در زمان طوفان های شن و گرد و غبار از ورود ماسه و گرد و غبار به آن جلوگیری کنند. شتر قدرت بویایی خوبی دارد. آنها می توانند بوی آب را در فاصله 50 مایلی حس کنند. شترها در روزهای گرم تابستان کمتر از 1 لیتر در روز ادرار می کنند.